Kliknij i odwiedź:

1. Muzeum d’Orsay
2. Musée du Louvre
3. Centre Georges Pompidou – Muzeum Narodowe Sztuki Nowoczesnej
4. Muzeum Marmottan Monet
5. Grand Palais & Petit Palais
6. Muzeum Narodowe Oranżerii w Tuileries
7. Muzeum Quai Branly – Jacques Chirac
8. Muzeum Jacquemart-André
9. Fundacja Louis Vuitton
10. Muzeum Sztuki Dekoracyjnej

Poniżej znajdziesz praktyczne informacje dotyczące godzin otwarcia każdego muzeum, opisy obecnych i nadchodzących wystaw oraz przeszłych pokazów, które mogłeś przegapić.

1. Musée d’Orsay

Muzeum d’Orsay jest prawdopodobnie największym muzeum na świecie poświęconym szczególnemu stylowi sztuki: przede wszystkim rzeźbie, malarstwu i meblom powstałym we Francji w latach 1848-1914.  Słynące z kolekcji arcydzieł impresjonistów i postimpresjonistów, muzeum prezentuje ważne ruchy XIX-wieczne prowadzące do impresjonizmu (romantyzm, malarze akademiccy, tacy jak Bouguereau, Cabanel, Ingres i Gérôme, szkoła Barbizon i naturalizm) oraz grupy podążające za impresjonizmem (szkoła Pont-Aven, symbolizm, Les Nabis i fowizm).

Muzeum zostało otwarte w 1986 r w środku nieużywanego dworca kolejowego Beaux-Arts (wybudowanego w 1900 r.). Nawet jeśli nie jesteś fanem impresjonizmu to miejsce jest warte odwiedzenia choćby ze względu na architekturę — transformacja z dworca kolejowego do muzeum sztuki jest fascynująca. Zezwolenie na wyburzenie dworca uzyskano w 1970 r.; na szczęście Ministerstwo Kultury odrzuciło plany budowy hotelu na tym terenie!

Poniżej: Widok Luwru z dachu Muzeum d’Orsay.

Pastele były prezentowane w d’Orsay do 2 lipca 2023 roku.

Wśród niesamowitej kolekcji pasteli, które były eksponowane, znalazły się prace na papierze autorstwa Luciena Levy-Dhurmera (poniżej) oraz innych artystów podczas tej specjalnej wystawy, która zakończyła się w Paryżu 2 lipca.

Wystawa “Manet / Degas” jest dostępna do 23 lipca 2023 roku

Do 23 lipca 2023 r. w Musée d’Orsay odbywa się wystawa pt. “Manet / Degas”, prezentująca dwóch znaczących (i kontrastowych) twórców “nowego” stylu malarstwa eksplorowanego w Paryżu między latami 1860 a 1880. Wystawa “Manet / Degas”, zorganizowana we współpracy z Metropolitan Museum of Art, będzie prezentowana w Nowym Jorku od 24 września 2023 r. do 7 stycznia 2024 r.

Wskazówki dla miłośników sztuki: Nie przegap wystaw mebli i ceramiki w Musée d’Orsay. Odwiedź muzeum pod koniec dnia, zwłaszcza w czwartki, lub może w porze lunchu. Rozważ zakup rocznej karty członkowskiej, aby szybko wejść do d’Orsay i l’Orangerie.

Wśród stałej kolekcji d’Orsay można również znaleźć dodatkowe prace na papierze, takie jak pastele (powyżej i poniżej) autorstwa Paula Helleu.

Postimpresjonizm

Poprzednie wystawy zorganizowane przez d’Orsay w Paryżu

Dodatkowe zdjęcia z retrospektyw prezentowanych przez Musée d’Orsay – takich jak Edvard Munch, puentylizm, Gaudi, Degas i inni – można znaleźć na ten moment w naszym angielskim artykule zatytułowanym: “Previous Exhibitions at the Musée d’Orsay“.

Zamknięte w poniedziałki. Otwarte od wtorku do niedzieli 9:30 – 6:00 (18:00). Otwarte 9:30 – 9:45 (21:45) w czwartki. Metro nr 12 do Solferino jest najlepsze lub metro nr 1 i nr 8 do Concorde.

2.  Musée du Louvre

W Luwrze znajdują się wspaniałe zbiory sztuki zachodniej – to największe muzeum na świecie – oraz najwspanialsze kolekcje antyków egipskich, bliskowschodnich, greckich, etruskich i rzymskich. Luwr jest również najczęściej odwiedzanym muzeum na świecie — przez ponad 10 milionów odwiedzających rocznie, a jego oficjalna strona internetowa ostrzega: „Wstęp bez wcześniej zarezerwowanych biletów nie jest gwarantowany”. Zdecydowaliśmy się nie opisywać Luwru jako muzeum nr 1 w Paryżu, ponieważ posiadanie największej kolekcji nie gwarantuje najprzyjemniejszych wrażeń.

Pomimo najlepszych starań muzeum (i wspaniałej szklanej piramidy otwartej w 1989 r.) Luwr składa się z trzech oddzielnych pawilonów. Musisz odwiedzić Luwr. To niesamowite, ale może też stanowić wyzwanie – po prostu poproś każdego, kto czekał przez lata, aby obejrzał Mona Lisę i zapytał „Czy byłeś zadowolony czy rozczarowany?”

Specjalna wystawa „FARAON DWÓCH ZIEMI: Afrykańska historia królów Napaty” będzie można oglądać od 28 kwietnia do 25 lipca 2022 roku.

Niewielka prezentacja kurtek wyszywanych klejnotami, złotem i kryształem górskim powyżej, stworzona przez projektanta mody Yves Saint Laurent, jest wystawiana w Galerie d’Apollon (pokój 705, skrzydło Denon) do 18 września 2022 r.

Pokaz ku czci francuskiego projektanta mody, który zmarł w Paryżu w 2008 roku, został przedstawiony tutaj, aby oświetlić dialog z bogatymi klejnotami koronnymi.

Zaprojektowana po raz pierwszy w latach 60. XVII wieku złota dekoracja Galerii Apolla została ukończona w połowie XIX wieku, aby nadać wizualną formę mocy słonecznej w naszym Układzie Słonecznym. W pokoju tym od 1887 r. znajduje się kolekcja francuskich klejnotów koronnych Luwru.

Zamknięte we wtorki. Otwarte w pozostałe dni 9:00 – 18:00. Metro # 1 oraz # 7 do Palais-Royal Musée du Louvre.

Po lewej: 3000-letnie płaskorzeźby z asyryjskiego miasta Nimrud.
Środek: malarstwo renesansowe.
Po prawej: rzeźba hellenistyczna „Winged Victory of Samothrace”

Wskazówki Art Lovers: po przybyciu do Luwru poproś o mapę muzealną, dowiedz się, które sekcje są zamknięte tego dnia, wybierz to, co chcesz zobaczyć i poszukaj porady na temat najbardziej logicznej trasy – pamiętaj, że są trzy pawilony. Najpierw udaj się na wystawę Starożytnego Bliskiego Wschodu (Mezopotamii, w obrębie systemu rzeki Tygrys-Eufrat), aby obejrzeć najlepszą, naszym zdaniem, kolekcję w Luwrze i najmniej zatłoczoną! Następnie zobacz Niewolników Michała Anioła. Na koniec zobacz coś innego, na przykład Apartamenty Napoleona III, egipskie artefakty (obejmujące 30 dynastii w ciągu 3 tysiącleci, największa kolekcja tego typu na świecie) lub sztukę afrykańską (ukrytą w pobliżu wejścia do Porte des Lions) w Departamencie Sztuki Afryki, Azji, Oceanii i obu Ameryk.

Poniżej: zewnętrzna część centrum Pompidou.

3.  Centre Georges Pompidou – Muzeum Narodowe Sztuki Nowoczesnej

Aby docenić Centrum Pompidou, konieczne jest zrozumienie urbanistyki, rewolucyjnych zmian i historii architektury. Kontrowersyjny eksperyment architektów Richarda Rogersa i Renzo Piano przekształcił szorstką, zniszczoną część Paryża — Beaubourg — w energiczną wielokulturową dzielnicę otwartą na naukę i współczesne formy sztuki. Pozostawiając systemy mechaniczne i konstrukcyjne budynku odsłonięte na fasadzie, pierwsza ważna nowoczesna konstrukcja Inside-Out narodziła się w 1977 r. z wykorzystaniem ponad 15 000 ton prefabrykowanej stali. „Paryż ma własnego potwora, takiego jak ten w Loch Ness”, głosił artykuł w Le Figaro. Kiedy Rogers wyjawił kobiecie przechodzącej obok Pompidou, że zaprojektował ten budynek, uderzyła go parasolką. Później jury, które przyznało Rogersowi Nagrodę Pritzkera w 2007 r., słusznie zauważyło: Pompidou „zrewolucjonizowało muzea, przekształcając dawne zabytki elitarne w popularne miejsca wymiany społecznej i kulturalnej, wplecione w serce miasta”. Krytycy mogą powiedzieć, że Pompidou nie może się równać z MoMA w Nowym Jorku i Tate Modern w Londynie; jednak zdecydowanie się nie zgadzamy.

PONIŻEJ: dwa obrazy Roberta Delaunay (po lewej) i rzeźba Henri Laurens (po prawej).

Nadchodzące wystawy w Pompidou w Paryżu

Norman Foster, 10 maja – 7 sierpnia 2023 r

Picasso — Rysuj do nieskończoności {największa jak dotąd retrospektywa rysunków i rycin Pabla Picassa}, 18 października — 15 stycznia 2024 r.

Poprzednie wystawy w Pompidou w Paryżu

Alice Neel
5 Października 2022 – 16 stycznia 2023 r.

Aby dowiedzieć się więcej o ideałach i sztuce Neela, przeczytaj nasz artykuł (dostępny na ten moment w języku angielskim) “Alice Neel in the Guggenheim Bilbao — Astonishing Paintings.”

Krytycy mogą powiedzieć, że Pompidou nie może się równać z MoMA w Nowym Jorku i Tate Modern w Londynie; jednak zdecydowanie się z tym nie zgadzamy. Jeśli chcesz zobaczyć dodatkowe obrazy z retrospektyw prezentowanych przez Centrum Pompidou w ostatnich latach, sztuka Georgii O’Keeffe, Francisa Bacona i Victora Vasarely’ego jest wyróżniona w naszym artykule zatytułowanym (dostępny na ten moment jedynie w języku angielskim): “Great Exhibitions from the Past at the Pompidou Centre.”

Optyczna sztuka (powyżej) Victora Vasarely’ego i tryptyk Francisa Bacona (poniżej)

Zamknięte we wtorki. Otwarte w pozostałe dni 11:00 – 21:00.  Metro #11 do Rambuteau, lub Metro # 1 do Hôtel de Ville.

Wskazówki Art Lovers:  Ciesz się widokiem ze szczytu Pompidou.

4.  Muzeum Marmottan Monet

Nie należy lekceważyć szczęścia posiadania największej kolekcji obrazów największego impresjonisty – Claude’a Moneta – w pięknym budynku w zielonej 16. dzielnicy. Marmottan to klejnot!

Muzeum Marmottan to jedyne średniej wielkości miejsce sztuki, które znalazło się wśród naszych najlepszych 5 muzeów w Paryżu ze względu na siłę i głębię jego stałej kolekcji, a także możliwość organizowania jednej odświeżającej tymczasowej wystawy po drugiej.

Aktualne i nadchodzące wystawy

„GRAWEROWANIE ŚWIATŁA: Sto arcydzieł od Durera do Picassa”

5 lipca – 17 września 2023 r

„Musée Marmottan Monet gości niezwykłą kolekcję rycin należących do szwajcarskiej Fundacji Williama Cuendeta i Atelier de Saint-Prex. Wystawa ta, obejmująca ponad sto arcydzieł, prezentuje zespół prac od XV do XXI wieku, m.in. Dürer, Rembrandt, Piranesi, Goya, Corot, Manet, Degas, Bonnard, Vuillard… Dzieła wielkich mistrzów prezentowane są w dialogu z dziełami współczesnych artystów” – czytamy na stronie internetowej muzeum. Oto próbka artystów, którzy zagłębili się w proces grawerowania.

„Berthe Morisot i XVIII wiek”

18 października 2023 – 3 marca 2024

Jako założycielka impresjonistów, Berthe Morisot (1841-1895) wyzwała i złamała wiele norm swojej epoki. Ta wystawa obejmuje 30 arcydzieł Morisot z międzynarodowych kolekcji, a także prace brytyjskich i francuskich mistrzów takich jak Reynolds, Gainsborough i Fragonard. Korzystając z nowych badań przeprowadzonych przez Musée Marmottan Monet w celu śledzenia źródeł jej inspiracji, wystawa ukazuje, w jaki sposób Morisot angażowała się w kulturę i sztukę XVIII wieku, jednocześnie wykraczając poza tradycje artystyczne poprzez oryginalność swojego własnego twórczego spojrzenia.

Więcej szczegółowych informacji na temat historii Muzeum Marmottan, dodatkowych obrazów Claude’a Moneta oraz poprzednich wystaw czasowych Marmottan, w tym “Facing the Sun – The Sun in Art”, można znaleźć w naszym artykule (dostępny w języku angielskim) zatytułowanym “A Unique & Fabulous Pilgrimage to the Marmottan in Paris.”

Zamknięte w poniedziałki. Otwarte w pozostałe dni 10:00 – 18:00. Czwartki do 21:00. Metro #9 do La Muette.

Wskazówki Art Lovers: Michel Monet (syn Claude’a) przekazał Marmottan swoją osobistą kolekcję obrazów swojego ojca. Musee Marmottan posiada obecnie około 100 monet, w tym wiele dużych obrazów inspirowanych ogrodem artysty w Giverny 75 km od Paryża. Możesz odwiedzić dom i ogród Claude’a Moneta w Giverny od końca marca do końca października.

Poniżej: l’Orangerie, Wieża Eiffla i Grand Palais widziane z Ogrodów Tuileries.

5.  Grand Palais & Petit Palais

Grand Palais

Grand Palais został zbudowany w tym samym czasie, co Gare d’Orsay, aby służyć jako hala na Exposition Universelle (Światowe Targi odbywające się w Paryżu od kwietnia do listopada 1900 r.). Tylko w 1900 roku prawie 50 milionów osób odwiedziło tę strukturę. Słynny ze szklanego dachu w stylu oranżerii Grand Palais jest arcydziełem secesji i klasycyzmu. Do dziś Grand Palais prezentuje najlepsze wystawy sztuki.

OD REDAKCJI: Grand Palais jest obecnie zamknięty z powodu remontu. Ponadto prosimy o odwiedzenie oficjalnych stron internetowych wszystkich muzeów wymienionych w tym artykule, ponieważ mogą wystąpić zmiany w godzinach otwarcia z powodu pandemii COVID, a do wejścia prawdopodobnie będzie wymagana przepustka zdrowotna lub oficjalny dokument potwierdzający pełne szczepienia.

Zamknięte we wtorki. Otwarte w pozostałe dni 10:00 – 20:00, 22:00 w środy.  Metro # 1 and # 13 do Champs Élysées-Clemenceau, lub Metro # 9 do Franklin D. Roosevelt.

Petit Palais

Petit Palais, zbudowany w stylu Beaux-Arts, posiadający okrągły centralny dziedziniec i ogród, jest muzeum oferującym bezpłatny wstęp do jego stałej kolekcji, w której skład wchodzą malowidła artystów takich jak Charles Giron, Pierre Bonnard and Claude Monet (poniżej). 

Wystawa „Sarah Bernhardt” zostanie zamknięta w Paryżu 7 sierpnia

Specjalna wystawa poświęcona Sarze Bernhardt jest prezentowana do 27 sierpnia 2023 r. Wstęp na wystawy czasowe w Petit Palais jest płatny.

Chwalebny program poświęcony Giovanniemu Boldiniemu (1842-1931) był najważniejszym wydarzeniem 2022 roku

Retrospektywa „Boldini” odbyła się w Petit Palais od 29 marca do 24 lipca 2022 roku.

Boldini Posiadał Dynamizm Wyprzedzający Swoje Czasy

W przeciwieństwie do niektórych innych utalentowanych malarzy portretowych jego epoki –Alfreda Stevensa, Andersa Zorna, Johna Singera Sargenta, Joaquína Sorolli — Boldini używał pociągnięć pędzlem, aby ożywić swoje płótna poczuciem ruchu i żywotności. Na przykład jego żywe kompozycje z lat 1898-1899 przywołują ducha, który doprowadził do futuryzmu w 1909 roku, a także abstrakcję gestów, która pojawiła się w Action Painters 10 do 20 lat po śmierci Boldiniego w 1931 roku.

Wielki artysta z Chuhuiv na Ukrainie

Poprzednia wystawa „Malowanie duszy Rosji”, będąca retrospektywą Ilji Repina, była otwarta dla publiczności w Petit Palais od 5 października 2021 r. do 23 stycznia 2022 r.

Urodzony na Ukrainie Repin stał się jednym z najwybitniejszych malarzy XIX wieku, a jego międzynarodowa sława wprowadziła sztukę z Ukrainy i Rosji do głównego nurtu kultury europejskiej. Repin jest wymieniony w naszym artykule (dostępny w języku angielskim) “MODERN ART & EXPRESSIONISM — The Best Paintings in Switzerland”, ponieważ zarówno Marianne von Werefkin, jak i Alexej von Jawlensky udali się do Petersburga, aby studiować u Repina.

Oprócz retrospektywy Repina, Petit Palais prezentuje bezpłatną wystawę czasową zatytułowaną „The Narcissus Theorem,” (Twierdzenie o Narcyzie), prezentującą ponad 70 nowych dzieł sztuki Jean-Michela Othoniela rozsianych pośród elementów architektonicznych pałacu i jego ogrodu. Na wystawie do 2 stycznia 2022 r. Othoniel stworzył czarującą hipotezę o człowieku-kwiecie, który odbijając siebie, odzwierciedla otaczający go świat. Ten dialog (zdjęcia poniżej) pomiędzy rzeźbą, naturą i architekturą wymyślony przez Othoniela reprezentuje największy solowy projekt tego artysty w Paryżu od czasu jego retrospektywy w Centre Pompidou w 2011 roku.

Zamknięte w poniedziałki. Otwarte w pozostałe dni 10:00 – 18:00.

Wskazówki Art Lovers:  kup bilety z wyprzedzeniem, aby uniknąć czekania w kolejce.

Poprzednie wystawy w Petit Palais

Dodatkowe zdjęcia z poprzednich wystaw prezentowanych przez Grand Palais i Petit Palais są wyróżnione w naszym artykule (język angielski) zatytułowanym: “The Best Past Exhibits at the Grand Palais & Petit Palais”..

6.  Musée National de l’Orangerie des Tuileries

L’Orangerie znajduje się w samym centrum wszystkiego, z Luwrem po jednej stronie, Place de la Concorde / Grand Palais po drugiej oraz d’Orsay po drugiej stronie Sekwany. Położone na terenie Ogrodów Tuileries l’Orangerie jest sentymentalnym ulubieńcem miłośników sztuki dzięki prezentowi Claude’a Moneta dla Miasta Paryża: 2 spektakularne owalne pokoje zawierające 8 paneli z lilii wodnych o długości 91 metrów. Budynek z 1852 r. Pierwotnie przechowywał drzewa cytrusowe zimą. W 1921 roku, kiedy państwo zdecydowało się na wykorzystanie budynku do sztuk plastycznych, Monet pracował już nad serią obrazów zatytułowanych „Nimfy” przeznaczonych dla Muzeum Rodina. Plan został zmieniony i Monet pomógł zaprojektować 2 pokoje oświetlone naturalnym światłem.

Muzeum zostało otwarte w 1927 r., kilka miesięcy po śmierci Moneta i obecnie mieści w sobie wspaniałe dzieła Picassa, Deraina, Cézanne’a i różnych impresjonistów. 

Upcoming Exhibition

Modigliani

„Modigliani: A Painter & His Dealer” będzie prezentowany od 20 września 2023 do 15 stycznia 2024, ukazując przyjaźń między Amedeo Modiglianim (1884-1920) i Paulem Guillaume, jego dilerem.

Poprzednia wystawa w l’Orangerie, Paryż

„David Hockney – Rok w Normandii” (patrz pięć zdjęć poniżej) był wystawiany od 13 października 2021 do 14 lutego 2022 w l’Orangerie.

Zamknięte we wtorki. Otwarte w pozostałe dni 9:00 – 18:00.  Ostatnie wejście 17:15.  Metro # 1 and # 8 do Concorde.

Wskazówki Art Lovers: Wielu z was uzna tę wizytę za niezapomnianą atrakcję Paryża. Zarezerwuj dodatkowy czas na powrót do pokoi Moneta, aby pomyśleć o swoim życiu i tym, co masz nadzieję osiągnąć — jest to specjalna przestrzeń do kontemplacji. Jeśli chcesz kupić bilet łączony na l’Orangerie i Musée d’Orsay, odwiedź to miejsce w pierwszej kolejności.

7.  Musée du Quai Branly – Jacques Chirac

Muzeum Quai Branly, znajdujące się w pobliżu Wieży Eiffla, ma kolekcję ponad miliona obiektów z Afryki, obu Ameryk, Azji i Oceanii; 3500 z nich jest na wystawie. Jeśli chcesz odpocząć od sztuki europejskiej i spróbować czegoś innego, przyjdź tutaj. Z zewnątrz Quai Branly jest pełne roślin przylegających do ścian, podczas gdy wnętrze emanuje kontemplacyjnym spokojem, zupełnie innym niż większość muzeów. Jeśli dasz temu muzeum szansę, z pewnością zdobędzie Twoje serce, inne muzea będą się wydawać zwyczajne (jak na przykład centrum handlowe). Motywem głównym jest tutaj odkrywanie starożytnych artefaktów i sztuki z różnych zakątków świata, pięknie oświetlonych wzdłuż krętych ścieżek, wystawionych na dramatycznie ciemnym tle.

Zamknięte w poniedziałki.  W pozostałe dni otwarte 11:00 – 19:00.  W czwartek, piątek i sobota do 21:00.  Metro # 9 do Alma-Marceau, albo # 6 do Bir Hakeim.

Wskazówki Art Lovers: Zatrzymaj się w Le Café Jacques lub, nawet lepiej, zarezerwuj stolik w Les Ombres Restaurant i ciesz się widokiem na Wieżę Eiffela.

8. Musée Jacquemart-André

Muzeum Jacquemart-André zapewnia zupełnie inne wrażenia niż większość miejsc z naszej Listy Top-10. Jest to prywatne muzeum, znajdujące się w 8. dzielnicy przy Bulwarze Haussmanna 158, które zachowało poczucie prywatnego domu. Rezydencja została ukończona w 1875 roku i udostępniona jako muzeum w 1913 roku.

Ze względu na swoją wyjątkowość Jacquemart-André posiada plusy i minusy dla miłośników sztuki. Sama rezydencja jest imponująca i kameralna, a stała kolekcja włoskiej rzeźby i malarstwa (w szczególności ze szkół florenckich i weneckich) jest pierwszorzędna. Większość odwiedzających przyjeżdża tu na wspaniałe i różnorodne wystawy czasowe; jednak kameralne pomieszczenia przeznaczone na przestrzeń wystawienniczą są po prostu zdecydowanie za małe. Na pewno będziesz chciał odwiedzić to muzeum przed 1 sierpnia 2023 r., kiedy Jacquemart-André zostanie zamknięty z powodu poważnych prac konserwatorskich!

„Bóg Ojciec” (poniżej) jest obecnie wystawiany jako część pierwszorzędnej wystawy Belliniego.

„GIOVANNI BELLINI Cross Influences” można oglądać do 17 lipca 2023 r.

Jeśli chcesz zobaczyć dodatkowe zdjęcia z wystawy Belliniego, a także dowiedzieć się o poprzednich pokazach w Jacquemart-André poświęconych Füssli, Gallen-Kallela i Botticelli, przeczytaj nasz artykuł (język angielski) zatytułowany “Jacquemart-André — A Wonderful Little Museum in Paris.”

Botticelli

Wysokiej jakości wystawa „Botticelli” zaprezentowana w Muzeum Jacquemart-André w 2022 r. obejmowała Dziewicę i Dzieciątko mistrza renesansu (poniżej po lewej) oraz Krucyfiks.

Below: Exterior view of the Fondation Vuitton.

9.  Fondation Louis Vuitton

Fondation Vuitton to muzeum i centrum kulturalne zaprojektowane przez Franka Gehry’ego przylegające do Jardin d’Acclimatation w Bois de Boulogne. Projekt początkowo miał kosztować 100 milionów euro; jednak ostateczna wartość szacowana jest na ponad 780 milionów euro (z czego ponad 600 milionów pochodzi od rządu francuskiego). Chociaż stała kolekcja jest przewidywalna, i chciałoby się powiedzieć bto muzeum i centrum kulturalne zaprojektowane przez Franka Gehry’ego, sąsiadujące z Jardin d’Acclimatation w Bois de Boulogne. Projekt miał początkowo kosztować 100 mln euro; jednak szacuje się, że ostateczna kwota wynosi ponad 780 mln euro (z czego ponad 600 mln euro pochodzi od rządu francuskiego). Podczas gdy kolekcja stała jest przewidywalna i pozbawiona inspiracji, wystawy czasowe są wyjątkowo silne. W 2018 roku Fondation Vuitton zaprezentowała indywidualną wystawę „Jean-Michel Basquiat”, a od 5 kwietnia do 28 sierpnia 2023 roku Fondation prezentuje kolejną wystawę podkreślającą współpracę między Basquiatem (1960-1988) i Andym Warholem (1928 — 1987), współpraca, która stanowi około 10% całkowitego dorobku artystycznego stworzonego przez Basquiata podczas jego krótkiego życia.

Arcydzieła z kolekcji Iwana Morozowa (1871-1921) i jego brata Michaiła (1870-1903) można było oglądać w długo oczekiwanej „Kolekcja Morozowa: ikony sztuki nowoczesnej” od 22 września 2021 do 3 kwietnia 2022, w tym „Okno, Tyraspol” (poniżej) namalowany w 1909 roku przez Michaiła Łarionowa. Bracia Morozow byli mecenasami sztuki w Moskwie, którzy zgromadzili wyjątkową kolekcję rosyjskiej i francuskiej sztuki nowoczesnej z początku XX wieku.

Jezioro Ruovesi” (powyżej) zostało namalowane przez Akseli Gallen-Kallela w 1909 roku. Na Wystawę Światową w Paryżu w 1900 Gallen-Kallela (1865 – 1931) stworzył freski dla Pawilonu Finlandii, zapewniając sobie pozycję czołowego fińskiego artysty Kolekcja Morozowa posiada najwspanialsze zbiory francuskiego impresjonizmu, a zwłaszcza modernizmu, takie jak „Wejście do Kasby” (na dole po lewej) i „Zorah na tarasie” (na dole po prawej) ukończone w latach 1912-1913 w Tangerze podczas jednego z Pobyty Henri Matisse’a w Maroku, a także dekoracyjny tryptyk (poniżej) autorstwa Pierre’a Bonnarda.

Ciekawe elementy architektoniczne Vuitton są otwarte na interpretacje, a opinie są zróżnicowane. Christopher Hawthorne (LA Times) powiedział: „Projekt jest genialny, triumf w późnej karierze” dla Gehry’ego; ale opis Paula Goldbergera w Vanity Fair był bliższy prawdy: Vuitton „wygląda jak żagle i wygląda jak łódź, i wygląda jak wieloryb i wygląda jak kryształowy pałac, który jest w trakcie eksplozji” . Powinieneś odwiedzić i sam ocenić.

BASQUIAT x WARHOL. Malowanie Cztery Ręce. 5 kwietnia – 28 sierpnia 2023 r

Wystawa Vuitton „BASQUIAT x WARHOL” przyniosła do Paryża 80 płócien podpisanych przez obu artystów oraz ponad 200 dodatkowych dzieł sztuki i dokumentów związanych z ich współpracą.

Wskazówki Art Lovers: Uwaga: Fundacja nie jest szczególnie atrakcyjna w chłodne dni. Odwiedź w ciepły, słoneczny dzień, aby cieszyć się Vuitton i okolicą w najlepszym wydaniu. Sprawdź oficjalną stronę internetową Fondation Louis Vuitton, aby poznać opcje transportu i godziny otwarcia, szczególnie podczas wystaw. Metro # 1 do Les Sablons + 15 minut spacerem.

10. Musée des Arts décoratifs

W 2022 roku Muzeum Sztuki Dekoracyjnej w Paryżu uhonorowało cały dorobek włoskiej projektantki Elsy Schiaparelli, a otwarcie 29 listopada 2023 roku skupi się na twórczości Iris van Herpen (ur. 1984) projektantka z Holandii uważana za jedną z najbardziej awangardowych postaci swojego pokolenia.

SHOCKING! Elsa Schiaparelli’s Surreal Worlds

Muzeum, znajdujące się obok Luwru, zgromadziło ponad 500 dzieł sztuki, w tym biżuterię, kostiumy i akcesoria modowe na przebojową wystawę poświęconą Elsie Schiaparelli, która została zamknięta 22 stycznia 2023 r.

Oprócz kostiumów stworzonych w Maison Schiaparelli za życia Elsy, ten zachwycający pokaz analizuje spuściznę stylu Schiaparelli w interpretacji między innymi Galliano, Lacroix i Saint Laurent. Daniel Roseberry, dyrektor artystyczny House of Schiaparelli od 2019 roku, odważnie interpretuje dziedzictwo Elsy Schiaparelli we własnych projektach (patrz zdjęcie poniżej).

Stała Kolekcja w Musée des Arts décoratifs

Nadchodząca wystawa w Musée des Arts Decoratifs:

IRIS VAN HERPEN 29 listopada 2023 – 28 kwietnia 2024

Oczywiście w Paryżu znajduje się więcej niż 10 wielkich muzeów. Oto kolejna 5-ka, która może Cię zainteresować:

11.  Musée d’Art moderne de la Ville de Paris
12.  Musée national des Arts asiatiques – Guimet
13.  Musée Nissim de Camondo
14.  Institut du monde arabe
15. Musée Rodin

Museum Rodin posiada największą na świecie kolekcję rzeźb Auguste’a Rodina, wykorzystując piękne ogrody otaczające Hôtel Biron, których artysta używał jako warsztat od 1908 do swojej śmierci (1917). Hôtel stał się muzeum w 1919 r. Rodin przekazał całą swoją kolekcję rzeźb i obrazy impresjonistów, których był właścicielem, państwu francuskiemu pod warunkiem, że Hôtel Biron w Paryżu i budynek, w którym mieszkał (w Meudon, 9 km) staną się muzeami. Niedawno zatrzymaliśmy się w muzeum, aby obejrzeć wystawę „Picasso-Rodin”, która zostanie zamknięta 2 stycznia 2022 r. Niestety, znaleźliśmy ogrody wymagające odświeżenia. Rzeźby plenerowe powinny być czyszczone i lepiej konserwowane. Podziel się z nami swoimi opiniami na temat Muzeum Rodina.

Zamknięte w poniedziałki. Otwarte wtorek – niedziela 10:00 – 6:30 (18:30). Metro nr 13 do Varenne lub nr 8 do Invalides.

Wskazówki Art Lovers:   Nie odwiedzaj w deszczowy dzień. Przyjdź do Musée Rodin w słoneczny dzień, kiedy można w pełni docenić ogrody i widok Les Invalides.

Musée du Luxembourg

Muzeum Luksemburskie zostało usunięte z naszej listy najlepszych miejsc dla sztuki w Paryżu ze względu na słabość ostatnich wystaw.

Niedawna wystawa zatytułowana „LUSTERKA ŚWIATA — arcydzieła z drezdeńskiego gabinetu osobliwości” (którą można było oglądać do 15 stycznia 2023 r.) była okropna.

Muzeum Luxembourg było pierwszym francuskim muzeum otwartym dla publiczności (w 1750 r.) i znajduje się we wspaniałym miejscu: wewnątrz Ogrodów Luksemburskich w Dzielnicy Łacińskiej.

Od 2 marca do 10 lipca 2022 r. Muzeum Luksemburskie prezentuje „PIONNIÈRES: Artistes d’un nouveau genre dans le Paris des années folles”, wystawę podkreślającą wpływową rolę kobiet w rozwoju nowych gatunków rzeźby, fotografii, malarstwo, tkanina i film od końca XIX wieku do szalonych lat dwudziestych. „Portret Natalie Clifford Barney, literackiej” z 1920 r. (po lewej na dole) i „Nad morzem” z 1914 r. (na dole po prawej), oba autorstwa malarza znanego jako Romaine Brooks, można obecnie oglądać w Luksemburgu.

Obecna wystawa zatytułowana „PIONIERZY: Artyści w Paryżu szalonych lat dwudziestych” jest katastrofą.

Z wyjątkiem kilku dzieł Suzanne Valadon, Beatrice Romaine Goddard (malującej pod pseudonimem Romaine Brooks) i Gerdy Wegener nie możemy polecić tej wystawy. Jeśli chcesz poszukać na własną rękę, zachęcamy do zapoznania się z dwójką wyjątkowo utalentowanych artystek z Polski, których prace pojawiają się w pokazie „Pionierzy”, a mianowicie Tamarą Łempicką i Melą Muter. Lempicka (ur. Tamara Rosalia Gurwik-Górska w 1898 roku w Warszawie) była najbardziej znana z portretów wykonywanych w stylu Art Deco. Na płótnie stworzyła unikalną mieszankę wyrafinowanego kubizmu i neoklasycyzmu (inspirowanego w szczególności Jean-Auguste-Dominique Ingres). Łempicka wyjechała z Europy do Ameryki Północnej w 1939 r. i zmarła w Meksyku w 1980 r. Maria Melania Mutermilch (1876 – 1967) używała zawodowego imienia Mela Muter. Urodzona w Warszawie Muter wyjechał z Polski w 1901 roku w wieku 25 lat i zamieszkała w Paryżu. Obrazy Muter, zawierające mocne pędzle i żywe kolory, szybko zyskały popularność we Francji. Muter uciekła z Paryża do Awinionu podczas okupacji nazistowskiej, ale wróciła po wojnie i kontynuowała malowanie aż do swojej śmierci w 1967 roku.

Mimo że pokaz „Pionierów” okazał się głęboko wadliwy i rozczarowujący, Luksemburg dołącza do naszej listy Top 10 ze względu na wysoką jakość poprzednich wystaw i ich historyczne znaczenie. Luksemburg był pierwszym francuskim muzeum otwartym dla publiczności (w 1750) i jest błogosławiony przez otoczenie: wewnątrz Ogrodów Luksemburskich w Dzielnicy Łacińskiej. W 2021 r. to małe muzeum zorganizowało wyjątkową wystawę zdjęć (powyżej po prawej i poniżej) amerykańskiej fotografki ulicznej Vivian Maier. Triumfem okazała się wystawa Vivian Maier, prezentowana od 15 września 2021 do 16 stycznia 2022. Z niecierpliwością czekamy na kolejną wystawę jesienią 2022 roku.

Otwarte: codziennie od 10:30 do 7:00 (19:00). Otwarte w poniedziałki do późna w godz. 10:30 – 10:00 (22:00). Metro nr 4 do Saint Sulpice lub Metro nr 10 do Mabillon.

Wskazówki Art Lovers: Po przyjeździe metrem możesz zatrzymać się przy Rue Guisarde 6 na lody w „Amorino”, które otwierają się o 12:30, a następnie przejść przez Place Saint-Sulpice z unikalnym kościołem zbudowanym w 1754 roku – gdzie morderczy mnich Silas znalazł wskazówkę w swoich poszukiwaniach Świętego Graala w „Kodzie Leonarda da Vinci” Dana Browna.

Po wizycie w muzeum luksemburskim przejdź się wśród kwiatów w słynnym Ogrodzie Luksemburskim i usiądź na jednym z krzeseł w pobliżu Fontanny Medyceuszy (na zdjęciu poniżej), która została zbudowana około 1630 roku, a następnie przeniesiona na obecne miejsce w 1864 roku.

PYTANIE:  Które ze sławnych muzeów nie trafiło na naszą listę?

ODPOWIEDŹ:  Musée National Picasso w Paryżu. Mimo bardzo długiego remontu, muzeum nie zachwyca. W trakcie naszego pobytu bardzo duża część kolekcji była wypożyczona, pozostawiając bardzo małą ilość obrazów autorstwa Picasso na wystawie. Dodatkowo część budynku była zamknięta, pozostawiając bardzo małą przestrzeń wystawową. Być może od tamtej pory coś się zmieniło jednak nie chcemy byś czuł się zawiedziony.

Co sądzisz o tym artykule na temat muzeów paryskich? Twoja opinia pomoże nam w dostarczaniu bardziej ukierunkowanych treści w przyszłych artykułach.

Od teraz możesz nas znaleźć także na facebooku i innych mediach społecznościowych. Aby przejść do naszego profilu wystarczy kliknąć ikonkę w lewym dolnym roku strony. Czekamy na Ciebie!

The post Paryż — 10 Najlepszych Muzeów w Mieście appeared first on Art Lovers Travel.

Thyssen posiada znaczne zasoby z Europy Północnej, Europy Południowej i obu Ameryk, od średniowiecza po ten wiek. Znajdziecie tu kolekcję, która doskonale uzupełnia Prado i inne madryckie muzea, oraz wiele więcej. Muzeum Thyssen oferuje różnorodność artystyczną i wyjątkowe spojrzenie na historię sztuki zachodniej, niezrównaną w Hiszpanii.

Zobaczysz tu najwyższej jakości obrazy Goyi i El Greco oraz znakomite wystawy. Obecna, zatytułowana „Portret Rembrandta i Amsterdamu, 1590–1670”, będzie dostępna do 24 maja 2020 r.

Wielcy Mistrzowie z Europy Północnej i Południowej

Peter Paul Rubens, Rembrandt van Rijn i Anthony van Dyck do Domenico Ghirlandaio, Hans Heinrich Thyssen-Bornemisza i jego ojciec miał oko na obrazy Wielkich Mistrzów, które pierwotnie były wystawiane w Villa Favorita, posiadłości rodziny w Lugano w Szwajcarii. Villa Favorita stała się zbyt mała dla rosnącej kolekcji Hansa, a kiedy rząd hiszpański zaoferował pałacowi Villahermosa (naprzeciwko Muzeum Prado) pomieszczenie całej swojej sztuki, kolekcjoner był przekonany, że stałe wystawianie arcydzieł w Madrycie to niesamowicie rzadka okazja — i przypadkowo (a może nie) żona Hansa, Carmen Cervera, była Hiszpanką. Muzeum Thyssen, choć znacznie mniej zatłoczone niż Prado, prezentuje także znakomite dzieła największych hiszpańskich mistrzów, takich jak Francisco de Zurbarán i Bartolome Esteban Murillo.

Fantastyczna kolekcja niemieckiego ekspresjonizmu w Muzeum Thyssen

Thyssen otwarto w 1992 roku, zaczynając od 715 dzieł sztuki., niemniej jednak Hans i Carmen kontynuowali budowę kolekcji. W roku 1993 Państwo hiszpańskie kupiło 775 dzieł sztuk za 350 milionów dolarów, a w 1999 r. Carmen wypożyczyła ponad 400 dzieł ze swojej osobistej kolekcji sztuki.

Podczas gdy Hans interesował się kolekcjonowaniem sztuki od gotyckiego stylu malarskiego do XX wieku, Carmen preferowała pejzaże. Jej kolekcja wprowadziła impresjonistyczne i postimpresjonistyczne arcydzieła na madrycką scenę artystyczną, a także awangardowe ruchy, takie jak fowizm, kubizm, włoski futuryzm i rosyjski konstruktywizm.

Kolekcja niemieckiego ekspresjonizmu w Thyssen jest wyjątkowa i bogata — zawiera m.in. dzieła takich artystów jak: Beckmann, Nolde, Kirchner, Münter, Kandinsky, Marc, Macke, Jawlensky, Schmidt-Rottluff, Pechstein, Heckel — dodatkowo Grosz, Schad i Dix poszerzają kolekcję o niemiecki modernizm.

Doskonały wybór sztuki amerykańskiej

Chociaż prawdą jest, że Carmen Thyssen-Bornemisza zaczęła kolekcjonować dzieła przez jej męża, a ona sama wybrała łososiowy kolor zdobiący ściany muzeum, to wkład Carmen w świat sztuki jest znacznie bardziej znaczący. Przykład bystrego oka Carmen można znaleźć w zasobach Thyssena z XVIII, XIX i XX wieku, zawierających obrazy artystów ze Stanów Zjednoczonych. Prace największych amerykańskich malarzy docenili zarówno Hans, jak i Carmen, a nawet po śmierci Hansa w 2002 roku nie zaprzestała ich kolekcjonować. Znajdziecie tu liczne obrazy Johna Singletona Copleya, Winslowa Homera, Johna Singer Sargenta, Georgii O’Keeffe, Edwarda Hoppera i Jacksona Pollocka, my osobiście podziwiamy zainteresowanie Carmen krajobrazami i krajobrazami morskimi równie utalentowanych Amerykanów, takich jak Francis A. Silva, Alfred Thompson Bricher, Martin Johnson Heade, John Henry Twachtman, Frederic E. Church, Childe Hassam , Albert Bierstadt i William Merritt Chase.

Renoir, Monet, Pissarro, Degas i van Gogh w oczach Carmen

Zwiedzanie Thyssen oferuje widzowi cudowną, beztroską przejażdżkę przez osiem wieków sztuki zachodniej, bez wyczerpania. Podczas gdy wielkie muzea, takie jak Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku, oferują głębokie, encyklopedyczne spojrzenie na historię sztuki, Thyssen przedstawia jedynie najważniejsze atrakcje — w wysublimowany sposób!

Relaksujący spacer po galeriach jest początkowo mini-kursem z włoskiego malarstwa z XIV i XV wieku; następnie wcześni mistrzowie flamandzcy i holenderscy (van Eyck, David, van der Weyden, Memling); niesamowite portrety z XV wieku; potem Carpaccio, Durer, Caravaggio i Rubens poprowadzą cię poprzez lata 1500 — 1600; aż do intensywnych badań nad malarstwem rodzajowym i krajobrazowym — dwa rodzaje malarstwa, które były niezwykle popularne w holenderskiej szkole z XVII wieku, wpływowe dla Amerykanów w XIX wieku, inspirujące dla romantyków takich jak Friedrich, a później dla Degas, Monet , Gauguin i innych. Wszystkie są tutaj dla twojej przyjemności. Kulminacja podróży poprzez wieki sztuki europejskiej i zachodniej kończy się podziwem Carmen dla „weduty” –obrazów miasta lub miejsca tak wiernie wykonanego, że lokalizację można łatwo zidentyfikować — i w ogólności jej zamiłowania do sztuki krajobrazowej.

Naszym zdaniem najlepszym muzeum w Hiszpanii jest Museo Thyssen

Tak, prawdą jest, że Muzeum Prado zawiera najbardziej wszechstronny pokaz wielkich malarzy hiszpańskich (z Goyą, El Greco i Velázquezem na czele). Prado posiada również niesamowite dzieła Tycjana i Boscha, a Museo Reina Sofia to najlepsze miejsce, aby zobaczyć Picassa, Miró i Dalí w Madrycie.

Thyssen zapewnia szersze doświadczenie i ukazuje szerszy obraz sztuki zachodniej, wypełniając wszystkie historyczne braki brakujące w kolekcjach znajdujących się w Prado i Reina Sofia. Zachęcamy do odwiedzenia Prado i mamy nadzieję, że zgodzicie się, że kolekcja Thyssen świeci najjaśniej w obszarach, które są niedostatecznie reprezentowane w Prado, w tym włoskich prymitywów z XIV wieku oraz obrazów ze szkół niderlandzkich, brytyjskich i niemieckich. Dodatkowo Thyssen zachwyci was wspaniałymi przykładami sztuki impresjonistycznej, ekspresjonistycznej, rosyjskiej i amerykańskiej XX wieku.

Nasza lista 10 najlepszych muzeów w Hiszpanii

1. Muzeum Thyssen-Bornemisza, Madrid (Museo Nacional Thyssen-Bornemisza)
2. Miasto Sztuki i Nauki, Walencia (Ciudad de las Artes y las Ciencias)
3. Museum Prado, Madryt (Museo Nacional del Prado)
4. Narodowe Muzeum Sztuki Katalońskiej, Barcelona (MNAC, Museu Nacional d’Art de Catalunya)
5. Muzeum Salvadora Dali w Figueres  (Dalí Theatre-Museu de Figueres)
6. Narodowe Muzeum Rzeźby, Valladolid (Museo Nacional de Escultura)
7. Muzeum Sztuki Pięknej w Sewilli (Museo de Bellas Artes de Sevilla)
8. Guggenheim, Bilbao
9. Muzeum Szkła i Kryształu w Máladze (Museo del Vidrio y Cristal)
10. Muzeum FC Barcelona and Muzeum Real Madryt (2 muzea dla fanów piłki nożnej)

Jeśli planujesz podróż, możesz poszukać wskazówek, które przedstawiliśmy Podróżowanie — prosto, tanio i wydajnie. Dziękujemy za odwiedzenie nas!

The post Thyssen — Najlepsze muzeum w Hiszpanii appeared first on Art Lovers Travel.

Termin „nordycki” odnosi się do krajów Danii, Finlandii, Islandii, Norwegii i Szwecji (oraz wysp kontrolowanych przez te kraje, w tym Grenlandii), podczas gdy „Skandynawia” tradycyjnie opisuje 3 królestwa (monarchie konstytucyjne) na Półwyspie Skandynawskim: Norwegia, Szwecja i Dania. Poza Europą Północną słowo „Skandynawia” jest używane w celu przekazania szerszego regionu geograficznego.

Sprawdź, czy możesz poprawnie odpowiedzieć na następujące pytanie.

Jakie jest najczęściej odwiedzane muzeum w całej Skandynawii?

(a) Skansen w Sztokholmie, Szwecja

(b) Muzeum Łodzi Wikingów w Oslo, Norwegia

(c) Muzeum Sztuki Współczesnej Louisiana, Dania

(d) Muzeum Edvarda Muncha W Oslo, Norwegia

(e ) Muzeum Vasa w Sztokholmie, Szwecja

Po lewej: Statek Oseberg w Muzeum Łodzi Wikingów w Oslo. Fot: UiO.
Po prawej: Stacja Metra Keilaniemi w Espoo, Finlandia. Fot. Joakim Honkasalo z Unsplash

Odpowiedź Cię zaskoczy.

Jeśli wybrałeś Muzeum Sztuki Współczesnej Louisiana lub Muzeum Edvarda Muncha w Oslo jako najczęściej odwiedzane muzeum w Skandynawii, jesteś w błędzie.

A może “(b) Muzeum Łodzi Wikingów w Oslo”? Również nieprawidłowa odpowiedź, jednak cieplej.

“(e) Muzeum Vasa w Sztokholmie, Szwecja” jest prawidłową odpowiedzią

Muzeum Vasa w Sztokholmie w Szwecji (zdjęcia powyżej i poniżej) to najpopularniejsze muzeum w Skandynawii, które odwiedza około 1,5 miliona osób każdego roku.

Waza była okrętem wojennym zbudowanym w latach 1626–1628 na rozkaz Gustawa Adolfa, króla Szwecji, do użytku w wojnie przeciwko Rzeczpospolita Obojga Narodów (państwo polsko-litewskie. podwójne z jednym wspólnym monarchą). Potężne imperium szwedzkie w XVII wieku sprawowało kontrolę nad regionem bałtyckim aż do roku 1720, kiedy to Szwecja poniosła straty z rąk sojuszu kierowanego przez Piotra Wielkiego, cara Rosji.

Statek Vasa zatonął w środku portu w Sztokholmie podczas swojej pierwszej podróży w 1628 roku. Ponieważ przepłynął nie więcej niż 1300 metrów i nigdy nie był używany w bitwie, był w dużej mierze nienaruszony, gdy wyłowiono go w latach 50. XX wieku.

Odwiedziliśmy Muzeum Vasa we wrześniu 2019 r. i możemy je śmiało polecić każdemu. Jeżeli nie przepadasz za historią, olbrzymi statek pod zamkniętym dachem na pewno zrobi na Tobie wrażenie. Od pierwszego momentu będziesz zahipnotyzowany jego okazałością, a wielopoziomowe muzeum pozwoli Ci zobaczyć zewnętrzną stronę Wazy z bliska i pod każdym możliwym kątem. Opłata za wstęp do muzeum obejmuje doskonały 17-minutowy film opowiadający o historii statku, ocaleniu Wazy w 1961 r. oraz budowie samego muzeum, które zostało otwarte w 1990 r.

Muzeum Vasa jest otwarte codziennie, z dłuższymi godzinami w czerwcu, lipcu i sierpniu. Zamknięte 24 i 25 grudnia. Wstęp jest bezpłatny dla osób w wieku 18 lat i młodszych.

Sztokholm

Podczas pobytu w Sztokholmie odwiedziliśmy najważniejsze muzeum sztuki i designu w Szwecji: Nationalmuseum. Muzeum Narodowe, założone w 1792 roku, jest narodową galerią Szwecji z imponującymi zasobami od późnego średniowiecza do początku XX wieku, specjalizującą się w szwedzkich mistrzach (takich jak Hanna Pauli i Anders Zorn). Niderlandzcy malarze (Rembrandt, Rubens) i artyści z Francji (Degas, Gauguin, Renoir) są dobrze reprezentowani w stałej kolekcji, która jest ogólnodostępna.

Muzeum Narodowe czynne jest od 11:00 do 17:00, z wydłużonymi godzinami w czwartki i piątki. Zamknięte w poniedziałki. Budynek został otwarty w 1866 roku i zamknięty w 2013 roku na 5 lat renowacji. Muzeum Narodowe wygląda spektakularnie po zainwestowaniu 132 milionów dolarów w modernizację konstrukcji, klimatyzacji i zwiększenie przestrzeni wystawowej.

Oslo

Popularność serialu telewizyjnego „Wikingowie” znacznie zwiększyła liczbę turystów odwiedzających Vikingskipshuset (Muzeum Statków Wikingów) w Oslo w Norwegii. Możecie tu obejrzeć trzy statki Wikingów; nigdzie indziej na świecie nie ma takiego muzeum. Statek Oseberg, wykonany z drewna dębowego z 820 roku, bogato rzeźbiony ornamentami zwierząt, mógł żeglować lub być wprawiany w ruch przez 30 wioślarzy. Oseberg musiał być eleganckim statkiem w czasach świetności. Rząd norweski ogłosił niedawno, że statki są zagrożone przez gwałtowny wzrost turystyki i zobowiązał się przeznaczyć co najmniej 200 milionów dolarów na przywrócenie i zachowanie statków Wikingów w przyszłości w nowej lokalizacji. Muzeum otwarte codziennie, bezpłatne dla dzieci poniżej 18. roku życia. Zamknięte 1 stycznia, 6 lutego i 13 lutego.

Paintings by Edvard Munch on View in Oslo & Düsseldorf

Do 31 maja 2020 r. Munch Museet (Muzeum Edvarda Muncha) w Oslo pokazuje ostatnią wystawę w swoim kultowym budynku (otwartym w 1963 r.), przed przeniesieniem się do nowego budynku. “Krzyk”, “Pocałunek”, “Madonna”, “Taniec życia” i “Gwiaździsta noc” są wyświetlane w tym bieżącym programie zatytułowanym „Everything We Own”. Muzeum jest otwarte codziennie od 10:00 do 16:00 oraz od 10:00 do 21:00 w piątki. Dzieci poniżej 18 roku życia wchodzą bezpłatnie.

Około 140 prac Edvarda Muncha będzie można oglądać na „K20” w Düsseldorfie w Niemczech od 12 października 2019 r. do 1 marca 2020 r. Wystawa ta została zorganizowana przez Munch Museet w Oslo we współpracy z Kunstsammlung Nordrhein-Westfalen w Niemczech. K20 jest zamknięte w poniedziałki.

Od teraz możesz nas znaleźć także na facebooku i innych mediach społecznościowych. Aby przejść do naszego profilu wystarczy kliknąć ikonkę w lewym dolnym roku strony. Czekamy na Ciebie!

Sprawdź nasze artykuły odnośnie wystaw w Amsterdamie oraz Paryżu!

The post Skandynawia — Wenecja Północy appeared first on Art Lovers Travel.

„Impressionisti Segreti” to rzadka okazja do obejrzenia ponad 50 obrazów najwyższej jakości autorstwa Moneta, Sisleya, Renoira, Signaca, Pissarro, Morisota, Gauguina i innych. Wystawa otwarta jest od 6 października 2019 r. do 8 marca 2020 r. Jeśli możesz odwiedzić Rzym, zaplanuj z wyprzedzeniem i zarezerwuj trochę czasu na to wyjątkowe doświadczenie.

Wskazówka od Art Lovers: Kup bilety z wyprzedzeniem, aby uniknąć czekania w kolejce przez wiele godzin.

Impresjoniści wśród kobiet

Nie jest tajemnicą, że kobiety potrafią malować tak samo jak mężczyźni, gdy mają równe szanse. Jest coś świeżego w plakatach w całej włoskiej stolicy z obrazem Francuzki Berthe Morisot reklamującym wystawę „Tajni impresjoniści”. Być może jest to najlepszy możliwy wybór, ponieważ Palazzo Bonaparte nosi imię potężnej kobiety, Letizii Ramolino — matki Napoleona Bonaparte, która mieszkała w pałacu w latach 1815–1836.

Utalentowaną Evę Gonzalès reprezentuje na tej wystawie „Indolencja”, portret kobiety pochłoniętej prywatnymi zadumami — młodsza siostra Evy, Jeanne, pozowała do obrazu. Gonzalès, uczennica i przyjaciółka Édouarda Maneta, często wykorzystywała członków rodziny, zwłaszcza męża i siostrę, jako modeli w swojej pracy. „Indolencja” została pochwalona przez Émile Zola za „orzeźwiającą świeżość” młodej kobiety, którą opisał jako „Madonnę zstępującą z witrażu”. Gonzalès po raz pierwszy zaprezentowała swoje prace w Salonie 1872, ale podobnie jak Manet, nigdy nie wystawiała się na wystawach impresjonistów w Paryżu. Dziś może być uważana za część tej grupy ze względu na swój styl malarski.

U góry po lewej: „Indolencja” Evy Gonzalès
U góry po prawej: „Przed lustrem” Berthe Morisot
U dołu: „Młoda dziewczyna z lalką” Berthe Morisot

Obrazy Berthe Morisot pojawiły się po raz pierwszy w Salon de Paris w 1864 roku, kiedy miała 23 lata. Morisot nadal wystawiała regularnie w oficjalnym Salonie, dopóki nie zdecydowała się pokazać 9 dzieł swojej sztuki na pierwszej wystawie impresjonistów (1874) i 17 prac na drugiej wystawie impresjonistów (1876). W rzeczywistości obrazy, pastele i akwarele Morisot pojawiły się na wszystkich z wyjątkiem jednej, w 1879 r., po narodzinach jej córki. Co ciekawe, podczas czwartej wystawy impresjonistów z 1879 r. brakowało znanych nazwisk, takich jak Renoir, Sisley, Cezanne i Morisot. Po raz pierwszy natomiast pojawiły się nowe talenty, w tym Paul Gauguin i Federico Zandomeneghi.

Impresjoniści inspirowani przez kobiety

Spośród 56 artystów, którzy wzięli udział w 8 wystawach impresjonistycznych w Paryżu, tylko trzech było obcokrajowcami: Mary Cassatt z USA oraz Włosi Federico Zandomeneghi i Giuseppe De Nittis. Prace Zandomeneghi były często inspirowane młodymi kobietami i osadzone w umiejętnie skomponowanych scenach. „On the Couch” (“Na kanapie”) Zandomeneghi to jedna z najbardziej oszałamiająco pięknych kompozycji w Rzymie. Kobiety widoczne w “Na kanapie” przypominają młode damy, które Cassatt malowała w pracach takich jak „Loża”. Zandomeneghi jednak wolał inne rozwiązania niż tradycyjny widok Cassatt z przodu.

„Młode dziewczyny nad morzem” Renoira przedstawiają ulubiony temat impresjonistów: dwie młode kobiety leżące na trawie, podziwiające krajobraz. Kobieca perspektywa jest także tematem „Wnętrze, kobieta przy oknie” Gustave’a Caillebotte, w którym kobieta stoi przy oknie, tęskniąc i wpatrując się w zamknięty dla niej świat zewnętrzny. W „Portrecie skrzypaczki Irmy Sèthe” Théo van Rysselberghe pokazuje dwie kobiety, osiemnastoletnią skrzypaczkę i tajemniczego słuchacza ukrytego za ścianą.

Postimpresjoniści

Postimpresjonizm definiuje głównie francuski ruch artystyczny, który rozwinął się od ostatniej Wystawy impresjonistycznej w 1886 r. Do narodzin Fauvismu w 1905 r. Postimpresjonizm powstał jako reakcja na skupienie impresjonistów na naturalistycznym przedstawieniu światła i koloru. Chociaż postimpresjoniści również preferowali tematykę z życia, byli bardziej skłonni do zniekształcania formy w celu uzyskania wyrazistego efektu i używania odważniejszych, mniej naturalnych kolorów. Widać to wyraźnie w Rzymie w „Bretońskim rybaku” Paula Gauguina oraz w doskonałych pracach pointylistycznych autorstwa neoimpresjonistów Henri-Edmonda Crossa i Paula Signaca.

Po lewej: „Bretoński rybak” Paula Gauguina
Po prawej: „Krajobraz z kozami” Henri-Edmonda Crossa

Główni podejrzani — Pissarro, Renoir, Monet

Na szczęście malarze, których uważamy za liderów ruchu impresjonistycznego, są pięknie reprezentowani wśród obrazów z prywatnych kolekcji sztuki, które można zobaczyć na pokazie „Tajnych impresjonistów” w Rzymie. Camille Pissarro, po ukończeniu „letnich obrazów” w Éragnym i dążeniu do „zmiany przedmiotów”, udał się do Varengeville-sur-Mer (wioski na zachód od Dieppe) we wrześniu 1899 r. Ustawiając sztalugę w sadzie otoczonym wysokimi drzewami, Pissarro namalował rezydencję widzianą przez zasłonę z buków, gdzie liście przybierające czerwonawy odcień ogłaszają nadejście jesieni.

Przez całą karierę Pierre-Auguste Renoir wielokrotnie wracałna nabrzeże w Bougival, niecałe 3 km od domu matki w Louveciennes. Malował młode kobiety i tańce, a wraz z Monetem eksperymentował, przechwytując sceny odbite w wodzie w pobliżu La Grenouillere. W marcu 1888 r. Renoir odwiedził ponownie brzeg Sekwany, aby namalować „Bougival”. Powrócił do motywu pływania łodzią jako spokojnej rozrywki. Wykorzystując kontrast gęstych cieni z liści na pierwszym planie, podkreślił ożywcze światło wiosny padające na łodzie w oddali.

Wyspa Pokrzyw znajduje się w Giverny, w pobliżu zbiegu rzek Epte i Sekwany. Claude Monet kupił ten pas ziemi znany jako Île aux Orties i użył go do cumowania swoich łodzi. W swoim obrazie z 1897 r. Monet próbował odtworzyć na płótnie atmosferę listowia widzianego przez mgłę, a także delikatny blask odbicia na wodzie.

Rozkosz w Rzymie, Więcej Moneta

Oczywiście ruch impresjonistyczny byłby znacznie mniej znaczący, gdyby nie otwarty udział Claude’a Moneta (1840–1926) i jego rozwój jako artysty przez całe swoje życie.

W trakcie swojej kariery Monet nieustannie badał spontaniczne odwzorowanie chwilowego postrzegania przyrody jako gry światła i koloru. Monet tworzył ogrody, gdziekolwiek mieszkał. W „Tajnych impresjonistach” widzimy widok z ogrodu domu Moneta w Vétheuil w „Sekwanie w Lavacourt” oraz z domu, który wynajmował w Argenteuil w „Sadzie”. Jego cel uchwycenia efektów światła i atmosfery na morzu zabrał go do Antibes na południu Francji i do Pourville w Normandii na północy.

Alfred Sisley — Prawdziwy Impresjonista

Alfred Sisley, bardziej niż jakikolwiek inny malarz impresjonistyczny, pozostał wierny przez całe swoje życie zawodowe malarstwu krajobrazowemu. W „Brzeg Sekwany w Argenteuil” kompozycja Sisleya łączy łagodny zakręt na drodze z zakolem rzeki, aby wzmocnić efekt perspektywy, zapraszając widza do znajomego momentu, w którym postać na brzegu obserwuje przepływającą żaglówkę. W 1872 roku Sisley pracował u boku Moneta w Argenteuil, obaj byli zafascynowani tym jak światło i cień nieustannie wpływały na wygląd natury. W latach 80. XIX wieku presja finansowa zmusiła Sisleya do opuszczenia Paryża, prowadząc go do wioski Moret-sur-Loing niedaleko Fontainebleau. Sisley postanowił ustawić linię horyzontu bardzo nisko na wielu swoich obrazach, aby badać i renderować różne formacje chmur – pasmując niebo błękitem i bielą, aby delikatnie wzmocnić głębię perspektywy.

Gustav Caillebotte — Czarny koń impresjonizmu

Gustave Caillebotte urodził się w zamożnej rodzinie w Paryżu w 1848 roku, natomiast zmarł w wieku 45 lat. Był patronem impresjonistów, a następnie członkiem, pokazując 8 swoich obrazów na drugiej wystawie impresjonistów w 1876 roku. W wielu pracach Caillebotte wykorzystuje wysoki punkt obserwacyjny, co przewija się na wystawie w Rzymie. „Droga w Neapolu” – z dobrze zdefiniowanymi cieniami przyciętymi jasnym światłem i przyciągającą wzrok perspektywą – pokazuje, że styl Caillebotte miał cechy zarówno szkoły realizmu, jak i impresjonizmu.

Po lewej: „Równina Gennevilliers ze wzgórz Argenteuil” Caillebotte
Po prawej: „Ogród kuchenny, Yerres” Caillebotte

Wiejska rezydencja w Yerres, należąca do jego rodziny, jest częstym tematem we wczesnych obrazach Caillebotte. Jeden z nich, „Ogród kuchenny, Yerres” reprezentował Caillebotte na trzeciej wystawie impresjonistów w 1877 r.

Bogactwo Gustave’a Caillebotte’a pozwoliło mu malować bez presji konieczności sprzedawania swoich prac, ale także wspierać innych artystów, kupując ich dzieła i płacąc czynsz za studio Moneta. Caillebotte był mecenasem sztuki, pomagał finansować wystawy impresjonistów i przekonał państwo francuskie do zakupu „Olympii” Maneta. Zbudował wspaniałą kolekcję sztuki, którą przekazał rządowi francuskiemu stanowiąc początkowy trzon impresjonistycznej kolekcji Musée d’Orsay (która również zawiera 40 własnych obrazów Caillebotte).

Mamy nadzieję, że będziesz miał szansę zobaczyć „Impressionisti Segreti”, przed 8 marca 2020 r. w Palazzo Bonaparte w Rzymie. Pamiętaj by planować z wyprzedzeniem, aby obejrzeć pięknie odrestaurowane pokoje pełne niesamowitych dzieł sztuki!

Od teraz możesz nas znaleźć także na facebooku i innych mediach społecznościowych. Aby przejść do naszego profilu wystarczy kliknąć ikonkę w lewym dolnym roku strony. Czekamy na Ciebie!

The post Impresjoniści w Prywatnych Kolekcjach w Rzymie appeared first on Art Lovers Travel.

Przedstawiają one motywacje i wybory dokonane przez Edgara Degas, Francisa Bacona, Henri de Toulouse-Lautrec i El Greco. Dwie z tych wystaw zostanie przeniesiona do USA w 2020 r. W tym artykule znajdują się odniesienia do Narodowej Galerii Sztuki W Waszyngtonie oraz do Art Institute of Chicago.

Świętowanie 350-lecia Paryskiej Opery

Edgar Degas nazwał Opéra de Paris „moim własnym pokojem”. Opera Paryska inspirowała artystów od czasu jej powstania jako Académie d’Opéra w 1669 roku przez Ludwika XIV. Wkrótce potem została przemianowana na Académie Royale de Musique, a dziś nazywa się Opéra national de Paris, choć po prostu znana jest jako „Opéra”.

Tematem ponad 50% malarskiego dorobku Degas są kobiety i opera. Dla Degas Opéra była małym, zamkniętym światem, pełnym możliwości eksperymentowania, w którym mógł badać piękno, trudność, precyzję i ból ludzkiego ruchu z wielu punktów widzenia. Jego obrazy eksplorowały paryskie studia tańca, foyer i boksy, a także muzyków orkiestrowych, tancerzy, śpiewaków i członków widowni. Po obejrzeniu tej wystawy uważamy, że zasadne jest umieszczenie Degas wśród wielkich malarzy światła. Potrafił doskonale uwiecznić ruch i jednocześnie uchwycił część kultury francuskiej pod koniec XIX wieku.

Edgar Degas w Paryżu & Waszyngtonie

„Degas at the Opéra” został zorganizowany wspólnie z Narodową Galerią Sztuki w Waszyngtonie, z dużym wkładem Bibliothéque nationale de France dla uczczenia trzysta pięćdziesiątej rocznicy Opery Paryskiej. Wystawa będzie prezentowana od 1 marca do 5 lipca 2020 r. w waszyngtońskiej Galerii Narodowej.

Dzięki irlandzkiemu dowcipowi Francisa Bacona nie można po prostu nazwać „brytyjskim” malarzem

Brytyjczycy mają sposób wywłaszczenia malarzy bez opowiadania całej historii. To prawda, że John Singer Sargent i James Whistler zmarli mieszkając w Londynie, ale prawdę mówiąc, Sargent urodził się we Florencji (oboje rodziców z USA), a Whistler z Lowell w stanie Massachusetts. Francis Bacon natomiast urodził się w Dublinie w 1909 r., a zmarł w Madrycie w 1992 r. Jego rodzina kilkakrotnie przenosiła się z Irlandii do Anglii, co doprowadziło do poczucia przesiedlenia Bacona. „Przemieszczenie” definiuje się jako zmianę położenia obiektu, co oznacza, że obiekt się poruszył lub został przesunięty ze swojej zwykłej lub właściwej pozycji. Bacon jest wymagającym artystą i jednym z największych malarzy portretów w sztuce współczesnej; na swoich obrazach swobodnie przemieszczał postacie, być może poruszy i Ciebie.

„Bacon: Books and Painting” to prezentacja obrazów, które wyprodukował w latach 1971–1992, zbadanych w odniesieniu do sześciu tekstów zaczerpniętych z książek znalezionych w osobistej bibliotece Bacona (obejmującej ponad 1000 tomów). „Wielcy poeci są niesamowitymi wyzwalaczami obrazów, ich słowa są dla mnie niezbędne, stymulują mnie, otwierają drzwi mojej wyobraźni” – powiedział kiedyś artysta. Według kuratora spektaklu Didiera Ottingera, sześć tekstów filozoficznych i literackich wybranych na tę wystawę pokazuje, że „autorzy literackiego panteonu Bacona przywołują wspólny poetycki wszechświat zakorzeniony w tragedii”.

Scena paryska oczami malarza

Chociaż prawdą jest, że ekscytacja Moulin-Rouge zdominowała zarówno życie, jak i sztukę Henri de Toulouse-Lautreca (1864–1901), tp był on kimś więcej niż kronikarzem życia paryskiego w dzielnicy Montmartre. Znakomity rysownik Lautrec dostał zlecenie od kabaretu Moulin-Rouge, w momencie otwarcia (1889), aby wyprodukować serię plakatów promujących tancerzy kabaretu i życie nocne. Chociaż praca graficzna zapewniła artyście stały dochód i doprowadziła do międzynarodowego uznania, nie była to jego główna motywacja. Henri urodził się w jednej z najbogatszych rodzin we Francji i dosyć wcześnie jego rodzina zdała sobie sprawę, że jego talent to rysowanie i malowanie. Wspierała jego edukację w zakresie sztuk wizualnych. Jego arystokratyczne dziedzictwo nie było błogosławieństwem: historia chowu wsobnego w rodzinie spowodowała wrodzone problemy zdrowotne. W wieku 14 lat Henri doznał złamań obu nóg, a jego nogi przestały rosnąć. Jako fizycznie dojrzały mężczyzna, Henri miał tors i górne partie ciała o normalnych proporcjach oraz anormalnie krótkie kończyny dolne, przez co większość swojego życia chodził za pomocą laski. Lautrec był wyśmiewany z powodu niskiego wzrostu, co doprowadziło go do nadużywania alkoholu. Zmarł w wieku 36 lat.

Left: Toulouse-Lautrec’s pastel drawing of his friend, Vincent van Gogh (1887).
Right: Portrait of Toulouse-Lautrec by Gustave Lucien Dennery (1883).

Toulouse-Lautrec jest uważany za jednego z największych postimpresjonistów, obok Cezanne’a, Gauguina i van Gogha. Urodzony w Albi w południowo-środkowej Francji, w wieku 18 lat Henri mieszkał w Montmartre, paryskim regionie znanym z artystycznego stylu życia będącego miejscem częstych odwiedzin filozofów, pisarzy, artystów. Znany jako ilustrator, grafik i malarz, Lautrec zanurzył się w kolorowym, teatralnym świecie Paryża. Tworzył eleganckie, realistyczne i prowokujące obrazy współczesnych, a czasem dekadenckich wydarzeń tamtej epoki. Lautrec regularnie współpracował z Salon des Indépendants (założonym przez Odilona Redona, Georgesa Seurata i Paula Signaca). Zapuszczał się także do domów publicznych i włączył do swojej twórczości obrazy klasy miejskiej. Nie mogąc znaleźć akceptacji w świecie swoich rodziców, Comte i Comtesse, ze względu na swój wygląd fizyczny, Lautrec wczuwał się w mniej szczęśliwe i preferowane prostytutki niż modelki. „Model jest zawsze wypchaną lalką” – powiedział – „ale te kobiety żyją… i wcale nie są zarozumiałe”. Henri Toulouse-Lautrec poczuł się akceptowany i doceniany przez kobiety w domach publicznych, które były inspiracją ponad 50 obrazów i setki szkiców: „Znalazłem dziewczyny w moim rozmiarze! Nigdzie indziej nie czuję się jakbym był w domu. ”

Przełomowy moment El Greco na paryskiej scenie kulturalnej

El Greco wyprzedził swoje czasy i tylko on cieszy się kluczowym miejscem w historii sztuki zachodniej jako być może ostatni mistrz malarstwa późnego renesansu, który stał się zarazem pierwszym mistrzem złotego wieku sztuki w Europie. Urodzony w 1541 r. na Krecie (wówczas część Republiki Weneckiej) kształcił się w tradycji bizantyjskiej zanim przeniósł się do Wenecji i Rzymu. El Greco osiadł w Toledo w Hiszpanii, gdzie spędził ostatnie 37 lat swojego życia. El Greco wyraził kolor, światło i heroiczny dramat włoskiego renesansu w swój własny sposób. Ponownie odkryte w XVIII wieku przez Delacroix, Maneta i Cezanne’a, osiągnięcia El Greco zainspirowały Symbolistów: Picassa podczas jego Niebieskiego okresu, grupę Der Blaue Reiter i Jacksona Pollocka. Warto zauważyć, że wyjątkowy, wyrazisty styl El Greco otrzymał najwyższe uznanie na początku XX wieku, ale spotkał się ze zdziwieniem w trakcie jego życia.

Wystawa w Grand Palais jest pierwszym pokazem monograficznym El Greco we Francji i choć nie jest ogromny – zawiera 76 obrazów – posiada znakomite dzieła, które tworzą znakomite show!

El Greco w Chicago w 2020

Prace z paryskiego pokazu będą wystawiane w USA w dniach 7 marca – 21 czerwca 2020 r., kiedy to Art Institute of Chicago zaprezentuje „El Greco: Ambition & Defiance”.

Jeżeli interesują Cię inne muzea w Paryżu, sprawdź nasze top 10 muzeów w Paryżu!

Od teraz możesz nas znaleźć także na facebooku i innych mediach społecznościowych. Aby przejść do naszego profilu wystarczy kliknąć ikonkę w lewym dolnym roku strony. Czekamy na Ciebie!

The post Paryskie Portrety — Przegląd 4 Wystaw w Paryżu appeared first on Art Lovers Travel.

“Wierzby o Zachodzie Słońca,” po lewej, autorswta van Gogh. Städel Muzeum, po środku. Świeżo odnowione Stare Miasto we Frankfurcie, po prawej.

Miasto Frankfurt jest często opisywane w niepochlebny sposób. Popularny przewodnik turystyczny „Frommer’s Germany” stwierdza: „Dla wielu turystów pierwsza wizyta w Niemczech zaczyna się w tym mieście, ponieważ lotnisko we Frankfurcie jest głównym, międzynarodowym hubem w kraju. Szkoda, bo chociaż są tu skarby kulturowe i finansowe, samo miasto nie zapada szczególnie w pamięć”.

Widok na rzekę Men z Muzeum Städel we Frankfurcie.

Z całym szacunkiem, ale nie zgadzamy się z Frommerem. „Making Van Gogh” należy do najlepszych pokazów sztuki prezentowanych w tym czasie w Europie, a Städel, doskonale położony nad brzegiem rzeki Men, obok szeregu „pamiętnych” topoli, jest historycznie najbardziej odpowiednią instytucją do organizacji tego typu wystawy.

Po lewej: topole przed Städel Museum.
Po prawej: Vincent van Gogh ” Ogród Parsonage w Neunen w zimie .”

Ten niezwykły pokaz zaczyna się, jak można się spodziewać, od dwóch typowych dzieł sztuki wykonanych w 1884 roku przez Vincenta van Gogha: „Ogród Parsonage w Neunen w Zimie” z Muzeum Szepmuveszeti w Budapeszcie oraz „Sadzenie Ziemniaków” z Muzeum von der Heydta, Wuppertal. Jak wiadomo, do lutego 1886 r. Vincent opuścił dzisiejszą Holandię i Belgię, aby przenieść się do Paryża i zamieszkać u swojego brata Theo. Ponieważ Theo pracował jako sprzedawca dzieł sztuki, Vincent został szybko przedstawiony młodszym członkom różnych awangardowych ruchów, takich jak Puentyliści prowadzeni przez Georgesa Seurata i Paula Signaca, Cloisonnists (Émile Bernard, Paul Sérusier i Paul Gauguin), uznani Impresjoniści: Camille Pissarro i Armand Guillaumin oraz innym znanym osobistościom, takim jak Henri de Toulouse-Lautrec, który został dobrym przyjacielem Vincenta.

Van Gogh w Paryżu

Podczas swojego pobytu w Paryżu van Gogh zmienił swoją mroczną, ponurą paletę na bardziej eksperymentalne kolory. Mimo, że początkujący artyści zwyczajowo stali się uczniami odnoszącego sukcesy malarza, van Gogh uczył się przede wszystkim od artystów, których poznał i z którymi się zaprzyjaźnił. Dla niektórych malarzy, takich jak Emile Bernard, van Gogh stał się postacią ojca. „Kiedy wyszedł ze sklepu”, pisał Bernard, „swoim wysokim, szerokim czołem był tak uderzający, że prawie się przestraszyłem, ale wkrótce zaprzyjaźniliśmy się”. Van Gogh odczuł gorączkowe życie Paryża i na początku 1888 r. przeniósł się na południe, do Arles. Choć tęsknił za intelektualnym kontaktem z przyjaciółmi, czas van Gogha w stolicy Francji, a następnie na południu doprowadził do wyjątkowego stylu charakteryzującego się silnymi konturami, portretami z psychologiczną głębią, malarskimi pociągnięciami pędzla i odważnymi, wyrazistymi kolorami. W tym momencie „Making Van Gogh” przenosi widza ze znanego doświadczenia van Gogha polegającego na pokazywaniu obrazów Vincenta wyłącznie w sztuce francuskiej w bardziej oryginalną podróż wizualną: eksplorację dziedzictwa Vincenta van Gogha i jego wpływu na niemiecki ekspresjonizm i modernizm.

Upper row: “House by the Woods,” 1908, by Emil Nolde (left) and “The Poplars at Saint-Rémy,” 1889, by van Gogh (right).
Lower row: “Landscape in Dangast,” 1908, by Erich Heckel (left) and “River Landscape,” 1907, by Max Pechstein (right).

Van Gogh & Die Brücke

Członkowie Die Brücke (The Bridge), stowarzyszenia malarzy utworzonego w 1905 roku w Dreźnie, byli zafascynowani motywami van Gogha, które przyjęli. Stwierdzili, że technika Vincenta polegająca na nakładaniu grubych warstw czystych odcieni bezpośrednio z tuby na płótno umocniła styl każdego z nich. W latach 80. XIX wieku, kiedy van Gogh nauczył się malować, akademie sztuki instruowały malarzy, aby nigdy nie pozostawiali widocznych pociągnięć pędzla na płótnie. Podobnie jak van Gogh łamał konwencje swoich czasów, standardy malarstwa nauczane w niemieckich akademiach zostały odrzucone przez członków Die Brücke, w których skład wchodzili: Karl Schmidt-Rottluff, Ernst Ludwig Kirchner, Erich Heckel, Max Pechstein, Emil Nolde i Otto Mueller.

Po obejrzeniu oryginalnych obrazów van Gogha na wystawie w Dreźnie członkowie Die Brücke poczuli się wolni, uprościli swoje formy i zastosowali mocne, kontrastujące kolory na swoich płótnach. Członkowie założyciele byli tak zainspirowani van Gogha, że Emil Nolde żartobliwie zasugerował, że powinni się nazywać „van Goghiana” zamiast Die Brücke.

Po lewej: “Kobieta z Murnau,” portret Rosalii Leiss autorstwa Gabriele Münter (1909).
Po prawej: portret porucznika Milliet (1888) zatytuowany “Portret Millieta, podporucznika żuawów” autorstwa Vincenta van Gogh.

W 1908 roku Städel stał się jednym z pierwszych muzeów, które kupiły dzieła van Gogha, zdobywając dwa dzieła. W 1911 r. malarze z Die Brücke poszli swoją indywidualną drogą, ale dzieło van Gogha nadal wywoływało sensację poza Dreznem i Berlinem, i „Portret doktora Gacheta” Vincenta z 1890 r. wszedł do kolekcji Muzeum Städel. Van Gogh, 20 lat po śmierci, stanowił zarówno inspirację dla nowego pokolenia młodych niemieckich artystów, takich jak Gabriele Münterm jak i objawienie dla malarzy-imigrantów wkraczających do niemieckiego świata sztuki.

Z lewej: “Wioska w Bawarii” (około 1907), Alexej von Jawlensky.
Z prawej: “Żniwa w Prowansji” 1888, van Gogh.

Van Gogh & Der Blaue Reiter

Emigranci do Niemiec, w tym Marianne von Werefkin, Aleksiej von Jawlensky i Wassily Kandinsky z Rosji, współpracowali z Münterem i innymi niemieckimi artystami, tworząc grupę Der Blaue Reiter (Błękitny Jeździec), działającą w Monachium w latach 1911–1914. Jawlensky i Kandinsky znaleźli inspirację w częstym używaniu przez Vincenta krótszych i dłuższych pociągnięć pędzla, oraz w jego nacisku na ich kierunek.

Z lewej: “Pola Warzywne” z roku 1911, aut. August Macke.
Z prawej: “Trzy białe chaty w Saintes-Maries” (1888), Vincent van Gogh.

Wystawa łączy 50 obrazów van Gogha z 70 dziełami artystów mieszkających w Niemczech w pierwszej połowie XX wieku. „Pola Warzywne” Augusta Macke’a, członka Der Blaue Reiter, pokazuje ścieżki przecinające się po przekątnej – motyw użyty przez van Gogha w jego krajobrazach stworzonych w Arles i Auvers-sur-Oise.

Podobnie jak Pechstein, Nolde, Heckel i Schmidt-Rottluff w Der Brücke podziwiali dobrze uporządkowaną strukturę leżącą u podstaw dzieła van Gogha oraz jego metodę nakładania farby z tubek, wyraźnie widzimy, jak artyści z Der Blaue Reiter: Macke, Münter, Kandinsky i Franz Marc nauczyli się z rytmicznego rozkładu kolorów Vincenta.

Po lewej: “Jesień w Bawarii” 1908, Wassily Kandinsky.
Po prawej: 1887 “Autoportret”, Vincent van Gogh.

Dodatkowe wspaniałe dzieła Pauli Modersohn-Becker, Otto Dix i Maxa Beckmanna świadczą o głębokim wpływie van Gogha, który zmarł 29 lipca 1890 r. W Niemczech obrazy i historia życia van Gogha wzbudziły długofalowe zainteresowanie opinii publicznej, a do 1914 r. około 150 jego prac znajdowało się w publicznych i prywatnych kolekcjach sztuki niemieckiej. W liście z 2 sierpnia 1890 r. Émile Bernard napisał: „Nasz drogi przyjaciel Vincent zmarł cztery dni temu. W końcu zmarł w poniedziałek wieczorem, nadal paląc fajkę, której nie chciał puścić, wyjaśniając, że jego samobójstwo było absolutnie celowe, i że zrobił to w pełni świadomie. Wiesz, jak bardzo go kochałem, i możesz sobie wyobrazić, jak bardzo płakałem. ”

Po lewej: “Wieża w Parku” (1910), Karl Schmidt-Rottluff.
Z prawej: “Aleja koło Arles,” 1888, Vincent van Gogh.

Zachęcamy do obejrzenia „Making Van Gogh” we Frankfurcie. Dzięki „Autoportretowi” van Gogha wypożyczonemu z Art Institute of Chicago, licznym obrazom z muzeum Kröller-Müller w Otterlo i dziełom sztuki z najlepszych kolekcji w Niemczech, jest to wyjątkowo rzadka okazja, aby zobaczyć znaczenie van Gogha w bogatym kontekście niemieckiej historii sztuki.

Obraz z Muzeum Städel odwiedza Paryż.

Dzieła z Art Institute of Chicago (po lewej) & Moscow’s Pushkin State Museum (środek), oraz “Muzycy w Teatrze” z Städel (po prawej), możecie teraz zobaczyć w Musée d’Orsay w Paryżu.

Jako postscriptum do tego artykułu, zwróć uwagę, że piękny obraz olejny Edgara Degas z 1872 roku z kolekcji Muzeum Städel jest obecnie wyświetlany w Paryżu. Musée d’Orsay prezentuje „Degas w operze” od 24 września 2019 r. do 19 stycznia 2020 r. Możesz zobaczyć dodatkowe zdjęcia dotyczące wystawy Degas w naszym artykule zatytułowanym „Paryskie portrety — przegląd 4 wystaw w Paryżu”.

Od teraz możesz nas znaleźć także na facebooku i innych mediach społecznościowych. Aby przejść do naszego profilu wystarczy kliknąć ikonkę w lewym dolnym roku strony. Czekamy na Ciebie!

The post Van Gogh — Wpływ Vincenta Na Sztukę w Niemczech appeared first on Art Lovers Travel.

Holandia to mały kraj w porównaniu do większości miejsc turystycznych, mimo to zalicza się to na plus! Dzięki przyjaznym, wielojęzycznym mieszkańcom i wysoce funkcjonalnym środkom transportu, Holandia powinna znaleźć się na szczycie Twojej listy urlopowej między październikiem a marcem. (Największy ruch w Holandii przypada na okres od 15 marca, do 15 maja, kiedy to tulipany są w pełnym rozkwicie.)

Aby przygotować ten artykuł, razem z Arturem odwiedziliśmy Amsterdam dwa razy w 2019 r., W lutym i we wrześniu. Podczas tych wizyt spędziliśmy czas w hotelach w różnych częściach stolicy, a także w hotelu lotniskowym w Schiphol oraz w mniejszym mieście Delft. Dodatkowo odwiedziliśmy sąsiednią Belgię, zaglądając do Antwerpii, Gandawy, Brugii, Leuven i Brukseli, o których będziecie mogli przeczytać w przyszłych artykułach.

Amsterdam – najważniejsze wydarzenia kulturalne dla
Miłośnicy sztuki

The Hermitage Amsterdam

W październiku 2019 r. we wszystkich głównych muzeach otwarte zostały liczne wystawy sztuki. Każdy może znaleźć coś dla siebie. Jeśli interesuje Cię rosyjska historia powinieneś zajrzeć na „Klejnoty! Błyskotliwość na rosyjskim dworze” (JEWELS! Glittering at the Russian Court) (otwarte do 15 marca 2020 r.) w muzeum Hermitage Amsterdam, które zostało otwarte w Holandii w 2009 r. Ermitaż Amsterdamski współpracuje ściśle z Państwowym Muzeum Ermitażu w Petersburgu, w Rosji, wystawiając na pokaz kolekcje do nich należące. Choć sama galeria jest niewielka i nieco droga (wejście dla dorosłych 18 euro), warto wybrać się choćby dla klasycznego budynku z 1681 roku, dawniej znanego jako Amstelhof. Ten zabytkowy budynek wraz z mieszczącym się w środku muzeum, stoi nad brzegiem rzeki Amstel, gdzie po zwiedzaniu można odpocząć ciesząc się wspaniałym widokiem. Za dodatkowe 7 euro bilet „Hermitage all-in” obejmuje zarówno pokaz „Klejnoty!”, jak i wizytę w „Galerii portretów XVII wieku”, znajdującej się także w budynku Ermitażu, a zawierającej 30 wielkich arcydzieł ze zbiorów Rijksmuseum i Muzeum Amsterdamskiego.

Do Hermitage Amsterdam można wygodnie dojechać metrem linii 51, 53 lub 54 do Waterlooplein lub tramwajem nr 14 ze stacji Amsterdam Centraal. Wybierając się drogą wodną, wysiądź z autobusu wodnego „Hop on Hop Off” w Museumboot. Zdecydowanie polecamy jechać metrem, ponieważ naszym zdaniem jest to najszybsza i najłatwiejsza opcja. Najlepiej wybrać się rano, kiedy muzeum będzie najcichsze. Ermitaż jest czynny codziennie od 10:00 rano do 5:00 po południu (17:00 godzin) do 15 marca, z ograniczonymi godzinami na Boże Narodzenie i 1 stycznia. Po wizycie zrelaksuj się z dala od turystycznej części Amsterdamu podczas samodzielnej wycieczki pieszej we własnym tempie w spokojnej i urokliwej okolicy. Spacer może zabrać Cię na dziedziniec Begijnhof , w pobliżu Spui, aby zobaczyć najstarszy drewniany dom w Amsterdamie (tramwaj # 34) i kaplicę, w której beginki, begardzi i katolicy uczestniczyli w tajnych nabożeństwach do 1795 roku.

Rijksmuseum

Miłośnicy sztuki muszą udać się do Rijksmuseum, aby zobaczyć „Rembrandt-Velázquez: holenderscy i hiszpańscy mistrzowie” ( “Rembrandt-Velázquez:  Dutch & Spanish Masters” , od 11 października 2019 r. do 19 stycznia 2020 r.). Wystawa zorganizowana we współpracy z Muzeum Prado w Hiszpanii stanowi rzadką okazję do zaobserwowania bliskich historycznych więzi między Hiszpanią a Holandią. Oprócz wspaniałych dzieł Diego Velázqueza i Rembrandta van Rijna, będziesz mieć okazję porównać ich dzieł z dwoma największymi hiszpańskimi mistrzami – Murillo i Zurbaránem – a także Vermeerem i Halsem! Nie można pominąć „Geografa” (“The Geographer”) Vermeera (1669) z Muzeum Städel we Frankfurcie, „Kobiety kąpiącej się w strumieniu” (“A Woman Bathing in a Stream”) Rembrandta (1654) z National Gallery w Londynie oraz portretu „Tytus jako mnich” (“Titus as a Monk”) (1660) także Rembrandta. Jeśli uważasz się za konesera złotego wieku malarstwa holenderskiego i hiszpańskiego, i lubisz ściśle skoncentrowane porównanie dzieł sztuki, to ta wystawa jest dla Ciebie. Obowiązuje bilet czasowy, więc planuj z wyprzedzeniem.

Muzeum Van Gogh

Rijksmuseum, oznaczające wejście do jednej z wielkich dzielnic muzealnych na świecie, znajduje się zaledwie 5 minut spacerem wzdłuż Museumplein od Muzeum Van Gogha i Muzeum Stedelijk. Będąc gospodarzem największej na świecie kolekcji obrazów Vincenta, Muzeum Van Gogha prezentuje wystawę „Jean-Francois Millet — Siejąc nasiona sztuki nowoczesnej” (“Jean-Francois Millet – Sowing the Seeds of Modern Art”) od 4 października 2019 r. do 12 stycznia 2020 r. Grupy wchodzą poprzez główny budynek zaprojektowany przez Gerrita Rietvelda, który został otwarty dla publiczności w 1973 roku. Jeżeli preferujesz omijać grupowe wycieczki, do galerii dostaniesz się poprzez nowoczesną budowlę Kisho Kurokawy, dodaną w 1999 roku. Będziesz mieć także możliwość podziwiania oryginalnych dzieł Milleta, które zainspirowały Claude’a Moneta, van Gogha i współczesnych artystów. Jeśli nie możesz złapać „Milleta” w Amsterdamie, nadal będziesz miał okazję zobaczyć te same prace w USA w 2020 roku, kiedy Muzeum Sztuki w St. Louis zaprezentuje „Millet i sztuka współczesna: Od Van Gogha do Dalego” (“Millet and Modern Art:  From Van Gogh to Dalí”) od lutego do maja.

Stedelijk

Bezpośrednio obok Muzeum Van Gogha, do 2 lutego 2020 r. w Muzeum Sztuki Nowoczesnej i Współczesnej Stedelijk oferuje „Chagall, Picasso, Mondrian i inni: migrujący artyści w Paryżu”. Ta wystawa, opowiadająca historię obcokrajowców, którzy przeprowadzili się do Paryża około 1900 roku zmieniając bieg współczesnej sztuki zachodniej, z pewnością stanowi specjalną gratkę dla fanów Chagalla. Stedelijk jest właścicielem sztuki najwyższej jakości z modernistycznej twórczości Chagalla, a na specjalnej wystawie znajduje się co najmniej 40 dzieł tego wielkiego artysty, co czyni go największym eksponatem kolekcji Chagalla od 1950 r. Do wszystkich trzech muzeów można dotrzeć tramwajem # 2 i # 12 z Amsterdam Centraal S oraz tramwajem # 5 z kierunku Leidseplein. Metro 52 zatrzymuje się przy „Vijzelgracht”, natomiast tramwaj nr 3 zatrzymuje się przy „Museumplein”.

Wskazówka dla Art Lovers: Najlepszy czas, aby zobaczyć kwitnące pola tulipanów w 2020 roku, będzie od połowy kwietnia do początku maja.

Popularne Hotele w Amsterdamie

Ceny hoteli w dużych holenderskich miastach, zwłaszcza w Amsterdamie, wzrosły w ostatnich latach. W 2019 roku przetestowałem 3 obiekty znalezione na stronie Marriott.com. Osoby przylatujące na Schiphol na krótki pobyt mogą wybrać hotel Sheraton Amsterdam Airport. Ten wyjątkowy hotel, polecany przez 89% gości, nie jest tak wyszukany jak hotele w centrum miasta, ale z pewnością jest wygodny. Dzięki centralnej lokalizacji na lotnisku, 5 minut spacerem od samolotu (lub pociągu), Sheraton jest idealnym wyborem jeżeli przylatujesz późno, lub wylatujesz wcześnie rano. Do dworca Centraal można dojechać pociągiem w 20–25 minut.

Hotel Renaissance Amsterdam przy Kattengat 1 jest najwygodniejszy, jeśli przyjeżdżasz pociągiem na dworzec centralny w Amsterdamie i chcesz dojść bezpośrednio do hotelu w niecałe 15 minut. Jednym z plusów jest możliwość zakupu karty transportu publicznego od Concierge bez dodatkowych opłat. Hotel jest duży i oferuje wiele pokoi w różnych stylach, co więcej znajduje się zaledwie 10 minut spacerem od domu Anny Frank i pięknej, cichej dzielnicy Jordaan. Jeśli chcesz być blisko centrum, ale nie w środku akcji, Marriott Renaissance jest idealnym wyborem, szczególnie jeśli lubisz ciche wieczorne spacery po kanałach.

Naprzeciwko Leidseplein, przy Stadhouderskade 12, znajduje się Amsterdam Marriott Hotel, będący doskonałą opcją dla miłośników muzeów. Jeśli chcesz być blisko najlepszych restauracji i głównych atrakcji, jest to idealne miejsce dla Ciebie! W 10 minut można dojść do Rijksmuseum, ekskluzywnych sklepów, Vondelpark i Muzeum Van Gogha. Sam hol i pokoje standardowe nie są główną atrakcją, ale przyjazny personel i „Lokalizacja, lokalizacja, i jeszcze raz lokalizacja”! Lotnisko Schiphol jest oddalony o mniej niż 14 km (13 km) od hotelu, z szacunkową opłatą za taksówkę w wysokości 50 euro. Do hotelu dojedziesz tramwajami # 2 i # 12 ze stacji Centraal. Jeżeli potrzebujesz się dostać na lotnisko w ciągu 40 minut, autobus nr 397 zabierze Cię sprzed drzwi hotelu Marriott za mniej niż 7 euro w jedną stronę.

Amsterdam Hilton był miłą niespodzianką. W ubiegłym roku zatrzymałem się w co najmniej tuzinie różnych hoteli Hilton, a ten zapewnił klasyczne wrażenia, uroczo odnowione pokoje, ładne widoki i relaksującą atmosferę. Choć dalej od Jordaanu i atrakcji turystycznych oraz 20 minut spacerem od muzeów, hotel Hilton znajduje się w bardziej mieszkalnej, pełnej zieleni i autentycznej części Amsterdamu. Kilka minut piechotą stąd znajduje się Royal Concertgebouw (zaliczana do najlepszych sal koncertowych na świecie, wraz z Symphony Hall w Bostonie i Musikverein w Wiedniu), a jeśli przejdziesz przez kanał w drodze do Museumplein, Cornelis Schuytstraat oczaruje Cię niesamowitym pięknem i wyśmienitą kuchnią. Sprawdź także Beethovenstraat, aby poszukać książek, antyków lub przytulnej kawiarni. Jest to hotel rozsławiony w 1969 roku przez Lennon-Ono „Bed-In” dla pokoju, pokojowego protestu przeciwko wojnie wspomnianego w hicie numer 1 Beatelsów „The Ballad of John and Yoko”. Goście hotelowi mają prawo korzystać z doskonałej siłowni za darmo. Chociaż Hilton nie wygląda zachęcająco z ulicy, nie pozwól, aby cię to zniechęciło; proporcje wnętrza i duże szklane okna w pokojach Cię zachwycą. Tramwaj # 24 do Gerrit van der Veenstraat ze stacji Centraal zostawi Cię w odległości kilku minut spacerem od hotelu.

Niedrogie alternatywy

Jeśli wyżej wymienione hotele znajdują się poza Twoim przedziałem cenowym, nie poddawaj się. Na przykład Bilderberg Hotel Jan Luyken, przy Jan Luijkenstraat 58, oferuje proste zakwaterowanie w rozsądnych cenach przy pięknej ulicy w bardzo niewielkiej odległości od Museumplein. Do rodzinnego hotelu Asterisk, Den Texstraat 16, można dojechać tramwajem # 24 lub metrem 52 ze stacji Centraal i jest w odległości 10–15 minut spacerem do muzeów. Możesz także rozważyć hotele poza głównymi miastami.

Delft

Jeśli planujesz spędzić tydzień (lub więcej) w Holandii, dlaczego nie zwiedzić mniejszych miast? Kupiliśmy bilet kolejowy z Amsterdam Centraal na lotnisko Schiphol za około 5 euro, a następnie wykorzystaliśmy lotnisko jako bazę wypadową do odkrywania innych miejsc. Opłata za przejazd pociągiem w obie strony z Schiphol do Delft, miejsca narodzin Johannesa Vermeera (1632–1675), wynosi 21 euro. Kanały są równie urocze, jak w każdym holenderskim mieście, a cisza i spokój będą odświeżającą zmianą w stosunku do nadmiernie turystycznej części Amsterdamu. Odkryj Nieuwe Kerk (nowy kościół, ukończony w 1496 r.) znajdujący się na Delft Markt (rynek) i, jeśli słynna porcelana Blue Delft (bardzo droga!) jest powodem twojej wizyty, udaj się do Koninklijke Porceleyne Fles, otwartej codziennie. Miłośnicy historii powinni bez wątpienia udać się do muzeum Het Prinsenhof, średniowiecznego pałacu (w pobliżu Oude Kerk, założonego w 1246 r.), a następnie zjeść prosty posiłek z fantastyczną indonezyjską kuchnią w „Toko Idola” na Brabantse Turfmarkt 32a (Prinsenhof i restauracja jest zamknięta w poniedziałki). Być może zdecydujesz się ominąć fabrykę porcelany i zamiast tego zrobić zdjęcia! Oprócz malowniczego Delft, inne małe miasta zasługujące na Twój czas to Breda i Den Bosch. Każde z tych 3 miast ma populację od 100 000 do 150 000 mieszkańców i oferuje urocze spojrzenie w przeszłość i teraźniejszość Holandii.

Haga

Gemeentemuseum & Mauritshuis

Podczas gdy Amsterdam może być chaotyczny z powodu tłumów turystów i gęsto zaludnionych dzielnic, Haga emanuje szczególną godnością i zasługuje na kilka dni na trasie. Od 12 października 2019 r. do 2 lutego 2020 r. Gemeentemuseum Den Haag prezentuje długo oczekiwany program „Monet – obrazy ogrodowe” (“Monet – The Garden Paintings”). Zanim pożegnasz się z Holandią, odwiedź słynną Mauritshuis z niesamowitą kolekcją obrazów Rembrandta, Hansa Holbeina Młodszego, Jacoba van Ruisdaela oraz „Widok Delft” i „Dziewczyna w perłowych kolczykach” Vermeera.

Poinformuj nas o swoich doświadczeniach podczas zwiedzania Holandii i jeśli masz ulubione muzea lub hotele, podziel się z naszymi czytelnikami.

Czekamy na Twoją opinię. Dziękujemy za odwiedzenie nas na ArtLoversTravel.com.

Od teraz możesz nas znaleźć także na facebooku i innych mediach społecznościowych. Aby przejść do naszego profilu wystarczy kliknąć ikonkę w lewym dolnym roku strony. Czekamy na Ciebie!

The post Amsterdam poza sezonem. Kulturowa wycieczka po Holandii. appeared first on Art Lovers Travel.